Easy

Kocham urzędy, sądy itp. miejsca.

Dziś w ramach pracy musiałem załatwić tylko i wyłącznie

pełnomocnictwo i złożyć wniosek o zaświadczenie o niekaralności.

Łatwe? Też mi się tak wydawało.

„Pomyślę. Już wiem.

Myślę. Po. Wiem. Ślepo”

Żeby nie iść na żywioł zadzwoniłem do informacji, miła pani

Poinformowała mnie, że pełnomocnictwo mam sobie sam napisać

i wykupić u nich i złożyć papiery z pełnomocnictwem, jeszcze zajrzałem

na stronie sądu okręgowego na adres, troszkę się zdziwiłem bo zmienili adres,
ale co to dla mnie, nie takie rzeczy się znajdywało.

No nic lecimy, busik i jestem w Katowicach, dzięki genialnej mapie w noki trafiłem
do tego sądu (a kawałek trzeba iść) no nic podbijam do kwatery głównej szatana,

Tak między nami to sąd okręgowy w Katowicach musiał projektować architekt od lorda Farquaada takie jest moje osobiste wrażenie.

No, ale jestem, więc z rozpędu przechodzę obok ochroniarza i jego bramki i … tu zaczyna się szopka a raczej dźwięk szopki beeep

-Dzień dobry proszę wyjąć wszystko, co metalowe

-Tak jest (no i lecimy klucze, komórka, słuchawki pendrive

-Proszę przejść (dupa bramka zrobiła beeep i nie puściła)

-Proszę dalej szukać

-Już szukam dalej no i na ladzie wylądowało już wszystko, co miałem w kieszeniach (dwa kapsle z tyskiego, 3 kapsle z krupnika naprawdę usunąłem wszystko, co miało cokolwiek wspólnego z metalem, facetowi nawet powieka nie drgnęła, pewno to częsty przypadek)

-No to jeszcze raz (bramka zrobiła beeeeeeep)

-Nie ma pan nic metalowego?

-Zamek w kurtce, pasek, ale chyba nie będzie potrzeby się rozbierać?

-Nie nie trzeba (jeszcze posznupał mi w plecaku i puścił)

Uf lecimy dalej, kolebeczka informacja ja mówię dzień dobry pani mi odpowiada dzień dobry, ja sobie myślę szybko pójdzie, no to pytam gdzie tu mogę złożyć wniosek taki a taki.

Pani zmieniła minę na zdziwioną, co zrobiło na mnie złe wrażenie, i powiedziała milusim głosikiem, ojej, ale ten akurat wydział został na placu Andrzeja (dla nieświadomych to koło dworca). Wbijam z strachem patrząc na ochronę, która tym razem wyjątkowo miała mnie w dupie bramka piszczy a oni klachają, no mi to pasi, lecę pod te drzwi zajmuje sobie kolejkę i lecę załatwić opłatę skarbową, a pani w okienku mi mówi, że to nie u nich, musieli mnie źle poinformować, bo ta opłata jest z urzędu miejskiego. Dobra nie wolno się poddawać dzwonie i pytam szefa czy nie wie gdzie jest urząd miejski, tak oczywiście podał mi mniej więcej drogę do trzech, no to lecę do pierwszego z rzędu, nie znajduję go albowiem, ponieważ, iż,

Katowice dorwała szalona ekipa drogowo, kolejowo, budowlana i nic już nie jest tak normalne jak dawniej, wracam wiec zmarznięty i zmęczony powoli na dworzec, zaraz koło dworca zobaczyłem taki śmieszny budynek z flagami i innym syfem na ścianach obwieszczającym wszem i wobec iż jest tam jakiś urząd, tak był i to miejski, resztkami sił wbijam do środka myślę powinno pójść łatwo, wcale, że nie po dwóch całkiem różnych odpowiedziach stwierdzam mam to w dupie wracam.

Busik do Mikołowa w miko do urzędu świstek od ręki i jestem gotowy na jutrzejszą batalię

I prawo sapera

„Jeśli coś wygląda na łatwe do zrobienia zajmie niesamowicie dużo czasu i jest prawdopodobne że się nie uda, natomiast rzeczy z pozoru skomplikowane okazują się łatwe i szybkie do zrobienia”

„– No, a co później?

– Nic później, Al. Dalszy ciąg życia.

– I to wszystko?

– Jak to: wszystko?

– Tak to się kończy?

– Niezupełnie, Al. Za łatwo by było. Jeszcze nikomu się tak nie udało.”

Cytaty pochodzą z książki Wiliama Whartona „Ptasiek”